Ευχαριστώ ιδιαίτερα για την αναδημοσίευση του άρθρου μου με τίτλο:
Ανάληψη ευθύνης για την εκτέλεση του “παρανοϊκού” μαφιόζου Χαμπίμπι; ...
από την Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Οργανώσεων για την Ψυχική Υγεία!
Περισσότερα άρθρα μου, μπορείτε να δείτε στη Facebook Page μου:
Spyros Philosophe - Σπύρος Ψ.
Μπορείτε επίσης να διαβάσετε τη "θεατρική πινελιά" μου στις 12 Ερωτικές Διαδρομές:
Το εν λόγω έργο είναι αποτέλεσμα συλλογικής προσπάθειας, με τη συμμετοχή πολλών συγγραφέων. Στο δικό μου έργο, με τίτλο: "Έρ@ς και Ψυχ@, δεν έχουν Φύλο", προσπάθησα να αξιοποιήσω το γνωστό παραμύθι που καταγράφηκε για πρώτη φορά από τον Λατίνο συγγραφέα Απουλήιο (123-170), με σκοπό να ρίξω φως, χρησιμοποιώντας τη γλώσσα του θεάτρου, σε μια σχέση που αν και δεν είναι σπάνια, παραμένει "ταμπού" και αφορά την ενδεχόμενη θεραπευτική σχέση ενός ομοφυλόφιλου ανθρώπου οποιουδήποτε φύλου σήμερα με τον ψυχίατρό του.
Όσον αφορά στο άρθρο που κοινοποιήθηκε από την Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Οργανώσεων για την Ψυχική Υγεία, η ανάρτηση έχει ως εξής:
Αναρτούμε αυτό το ομολογουμένως οργισμένο άρθρο του Spyros Philosophe, χωρίς να συμφωνούμε με όλες τις απόψεις που εκφράζει, αλλά επειδή θίγει ένα ζήτημα εξαιρετικά επίκαιρο και αμφιλεγόμενο:
Ολοένα και περισσότερο τελευταία δράστες μαζικών δολοφονικών ενεργειών παρουσιάζονται από τα ΜΜΕ ως "ψυχωσικοί" αναπαράγοντας το ψευδές στερεότυπο του "επικίνδυνου" ψυχικά πάσχοντα.
Χρειάζεται να γραφτούν πολλά άρθρα για να αντικρουστεί αυτή η "τάση" και αυτό είναι ένα από αυτά.
Σταχυολογούμε από το κομμάτι:
"...κατά πόσο είναι θεμιτό να τυποποιείται η λεγόμενη “παράνοια” και να αποδίδεται ως χαρακτηριστικό γνώρισμα σε έναν “κατά συρροή δυνάμει δολοφόνο”, όταν μάλιστα σύμφωνα με όλα τα επίσημα εγκληματολογικά στοιχεία ο μύθος του “παρανοϊκού δολοφόνου” δεν είναι παρά ένας ... μύθος; Όλη η μετέπειτα πολιτική ανάλυση είναι λοιπόν για τον κάλαθο, διότι κανείς παρανοϊκός δεν είναι ποτέ πολιτικά υπεύθυνος για τις πράξεις του."
"...Αξίζει να σημειωθεί επίσης το φαινόμενο οι φασίστες δολοφόνοι να επιχειρούν να αποδείξουν ενώπιον της δικαιοσύνης ότι πράγματι είναι "παρανοϊκοί" με ψευδείς ψυχιατρικές γνωματεύσεις, αξιοποιώντας και παράλληλα ενισχύοντας το μύθο της κοινωνικής επικινδυνότητας των ανθρώπων που έχουν διαγνώσεις ψυχικών, συναισθηματικών διαταραχών και διαταραχών προσωπικότητας."
"...Για όσους μπορεί να αντιτείνουν ότι παρ' όλα αυτά κακώς επιμένω στη χρήση ορισμένων λέξεων, έχω να πω ότι ιδιαίτερα σήμερα, όπου η κοινωνικότητά μας είναι σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό μέσω διαδικτύου, "words matter", ίσως περισσότερο από ποτέ! Μπορείτε να δείτε αναλυτικά εδώ, τους λόγους για τους οποίους η γλώσσα που αναπαράγει γενικά τα αναπηροφοβικά στερεότυπα έχει σημασία: 10 Questions About Why Ableist Language Matters, Answered
Σε μία εποχή όπου βιώνουμε και μέσω Facebook την επιβολή της "θετικής σκέψης", ενώ παράλληλα εκλείπουν άνθρωποι που μιλάνε με ειλικρίνεια για τέτοια βιώματα, όπως ο Robin Williams, και αυξάνονται τα Mental Health Trolls, το να απαντάμε σε τέτοιες αναφορές έχει σημασία, είτε δια ζώσης είτε και μέσω διαδικτύου!
Στα ακόλουθα άρθρα μάς μιλούν για την εμπειρία αυτού του στίγματος άνθρωποι, που το έχουν βιώσει. Είναι πολύ σημαντικό να δώσουμε με κάθε πρόσφορο τρόπο μέσα μας αλλά και απ' έξω, δηλαδή στις συνελεύσεις όπου μετέχουμε, σε κατ' ιδίαν συζητήσεις, στο διαδίκτυο, χώρο για αυτές τις αφηγήσεις γιατί ο κοινωνικός στιγματισμός, αλλά και οι ενδεχόμενες θεσμικές διακρίσεις που μπορεί να υποστεί ένα άτομο αν κάνει “Coming Out” ως λήπτης υπηρεσιών ψυχικής υγείας τις καθιστά επικίνδυνες και κατά συνέπεια σπάνιες:
- I'm Coming Out: A Paranoid Schizophrenic Talks About Stigma
- Schizophrenia: The first time I experienced stigma was at university
Τα παραπάνω βασίστηκαν στην ανάρτηση από την Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Οργανώσεων για την Ψυχική Υγεία!
Ολόκληρο το άρθρο, είναι διαθέσιμο εδώ: Ανάληψη ευθύνης για την εκτέλεση του “παρανοϊκού” μαφιόζου Χαμπίμπι; ... Μπορείτε να το αναδημοσιεύσετε ελευθέρως προκειμένου να αντικρουστεί αυτή η "τάση", την οποία διαβλέπει και η καθ' ύλην αρμόδια Ομοσπονδία.
Εναλλακτικά, μπορείτε να "μοιραστείτε" την παραπάνω ανάρτηση μέσω της σελίδας της Ομοσπονδίας, ή μέσω των ακόλουθων συνδέσμων:
- 12 Ερωτικές Διαδρομές
- Spyros Philosophe - Σπύρος Ψ.
Ανάληψη ευθύνης για την εκτέλεση του “παρανοϊκού” μαφιόζου Χαμπίμπι; ...
από την Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Οργανώσεων για την Ψυχική Υγεία!
Περισσότερα άρθρα μου, μπορείτε να δείτε στη Facebook Page μου:
Spyros Philosophe - Σπύρος Ψ.
Μπορείτε επίσης να διαβάσετε τη "θεατρική πινελιά" μου στις 12 Ερωτικές Διαδρομές:
Το εν λόγω έργο είναι αποτέλεσμα συλλογικής προσπάθειας, με τη συμμετοχή πολλών συγγραφέων. Στο δικό μου έργο, με τίτλο: "Έρ@ς και Ψυχ@, δεν έχουν Φύλο", προσπάθησα να αξιοποιήσω το γνωστό παραμύθι που καταγράφηκε για πρώτη φορά από τον Λατίνο συγγραφέα Απουλήιο (123-170), με σκοπό να ρίξω φως, χρησιμοποιώντας τη γλώσσα του θεάτρου, σε μια σχέση που αν και δεν είναι σπάνια, παραμένει "ταμπού" και αφορά την ενδεχόμενη θεραπευτική σχέση ενός ομοφυλόφιλου ανθρώπου οποιουδήποτε φύλου σήμερα με τον ψυχίατρό του.
Όσον αφορά στο άρθρο που κοινοποιήθηκε από την Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Οργανώσεων για την Ψυχική Υγεία, η ανάρτηση έχει ως εξής:
Αναρτούμε αυτό το ομολογουμένως οργισμένο άρθρο του Spyros Philosophe, χωρίς να συμφωνούμε με όλες τις απόψεις που εκφράζει, αλλά επειδή θίγει ένα ζήτημα εξαιρετικά επίκαιρο και αμφιλεγόμενο:
Ολοένα και περισσότερο τελευταία δράστες μαζικών δολοφονικών ενεργειών παρουσιάζονται από τα ΜΜΕ ως "ψυχωσικοί" αναπαράγοντας το ψευδές στερεότυπο του "επικίνδυνου" ψυχικά πάσχοντα.
Χρειάζεται να γραφτούν πολλά άρθρα για να αντικρουστεί αυτή η "τάση" και αυτό είναι ένα από αυτά.
Σταχυολογούμε από το κομμάτι:
"...κατά πόσο είναι θεμιτό να τυποποιείται η λεγόμενη “παράνοια” και να αποδίδεται ως χαρακτηριστικό γνώρισμα σε έναν “κατά συρροή δυνάμει δολοφόνο”, όταν μάλιστα σύμφωνα με όλα τα επίσημα εγκληματολογικά στοιχεία ο μύθος του “παρανοϊκού δολοφόνου” δεν είναι παρά ένας ... μύθος; Όλη η μετέπειτα πολιτική ανάλυση είναι λοιπόν για τον κάλαθο, διότι κανείς παρανοϊκός δεν είναι ποτέ πολιτικά υπεύθυνος για τις πράξεις του."
"...Αξίζει να σημειωθεί επίσης το φαινόμενο οι φασίστες δολοφόνοι να επιχειρούν να αποδείξουν ενώπιον της δικαιοσύνης ότι πράγματι είναι "παρανοϊκοί" με ψευδείς ψυχιατρικές γνωματεύσεις, αξιοποιώντας και παράλληλα ενισχύοντας το μύθο της κοινωνικής επικινδυνότητας των ανθρώπων που έχουν διαγνώσεις ψυχικών, συναισθηματικών διαταραχών και διαταραχών προσωπικότητας."
"...Για όσους μπορεί να αντιτείνουν ότι παρ' όλα αυτά κακώς επιμένω στη χρήση ορισμένων λέξεων, έχω να πω ότι ιδιαίτερα σήμερα, όπου η κοινωνικότητά μας είναι σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό μέσω διαδικτύου, "words matter", ίσως περισσότερο από ποτέ! Μπορείτε να δείτε αναλυτικά εδώ, τους λόγους για τους οποίους η γλώσσα που αναπαράγει γενικά τα αναπηροφοβικά στερεότυπα έχει σημασία: 10 Questions About Why Ableist Language Matters, Answered
Σε μία εποχή όπου βιώνουμε και μέσω Facebook την επιβολή της "θετικής σκέψης", ενώ παράλληλα εκλείπουν άνθρωποι που μιλάνε με ειλικρίνεια για τέτοια βιώματα, όπως ο Robin Williams, και αυξάνονται τα Mental Health Trolls, το να απαντάμε σε τέτοιες αναφορές έχει σημασία, είτε δια ζώσης είτε και μέσω διαδικτύου!
Στα ακόλουθα άρθρα μάς μιλούν για την εμπειρία αυτού του στίγματος άνθρωποι, που το έχουν βιώσει. Είναι πολύ σημαντικό να δώσουμε με κάθε πρόσφορο τρόπο μέσα μας αλλά και απ' έξω, δηλαδή στις συνελεύσεις όπου μετέχουμε, σε κατ' ιδίαν συζητήσεις, στο διαδίκτυο, χώρο για αυτές τις αφηγήσεις γιατί ο κοινωνικός στιγματισμός, αλλά και οι ενδεχόμενες θεσμικές διακρίσεις που μπορεί να υποστεί ένα άτομο αν κάνει “Coming Out” ως λήπτης υπηρεσιών ψυχικής υγείας τις καθιστά επικίνδυνες και κατά συνέπεια σπάνιες:
- I'm Coming Out: A Paranoid Schizophrenic Talks About Stigma
- Schizophrenia: The first time I experienced stigma was at university
Τα παραπάνω βασίστηκαν στην ανάρτηση από την Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Οργανώσεων για την Ψυχική Υγεία!
Ολόκληρο το άρθρο, είναι διαθέσιμο εδώ: Ανάληψη ευθύνης για την εκτέλεση του “παρανοϊκού” μαφιόζου Χαμπίμπι; ... Μπορείτε να το αναδημοσιεύσετε ελευθέρως προκειμένου να αντικρουστεί αυτή η "τάση", την οποία διαβλέπει και η καθ' ύλην αρμόδια Ομοσπονδία.
Εναλλακτικά, μπορείτε να "μοιραστείτε" την παραπάνω ανάρτηση μέσω της σελίδας της Ομοσπονδίας, ή μέσω των ακόλουθων συνδέσμων:
- 12 Ερωτικές Διαδρομές
- Spyros Philosophe - Σπύρος Ψ.
Στην παραπάνω εικόνα, η Γαλλίδα pop star, Mylène Farmer, στην πυρά!
Με το τραγούδι "Psychiatric", η διάσημη φεμινίστρια καλλιτέχνις, η οποία γεννήθηκε στο Pierrefonds του Quebec, το 1961, θέλησε να διαμαρτυθεί για τις συνθήκες κράτησης και την παραβίαση των πιο θεμελιωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων των τρόφιμων στα λεγόμενα κατ' ευφημισμόν "άσυλα", τα ψυχιατρικά ιδρύματα στη χώρα μας όπου χάνεται κάθε έννοια ανθρωπισμού καθώς οι τρόφιμοι αντί να θεραπεύονται ή έστω να προστατεύονται, όπως υπονοείται μέσω του όρου "άσυλο", αντιμετωπίζονται σα να ήταν "κτήνη" χωρίς καμία ανθρώπινη υπόσταση και αξιοπρέπεια.
Περισσότερα για το ανωτέρω τραγούδι, εδώ: https://en.wikipedia.org/wiki/Allan_(song)
Για το Video Clip του τραγουδιού: Psychiatric, κάνετε "κλικ" εδώ!
Κατά έναν αξιοσημείωτο τρόπο, Ισλαμοφοβικές αρθρογράφοι, όπως η Κέζα Λώρη του Βήματος, που άθελά της, ίσως, συνηγορεί υπέρ του Χριστιανικού προνομίου, όπως αυτό απαντάται στη Δύση γενικά, αλλά και ειδικότερα στην Ελλάδα, υπερβάλλουν σε τέτοιο βαθμό με την κριτική τους ενάντια στον Ισλαμικό κόσμο, που φτάνουν είτε να επιστρατεύουν το ψυχιατρικό στίγμα, "παγίδα" στην οποία έπεσε και ο Guardian, είτε και οποιοδήποτε άλλο στίγμα για τον δυτικό κόσμο.
Χαρακτηριστικό το άρθρο της ίδιας αρθρογράφου, με τίτλο: “Poly” και σαρία, όπου επιχείρησε να συγκρίνει δύο εντελώς ανόμοιες πρακτικές από διαφορετικά κοινωνικά και πολιτισμικά περιβάλλοντα, χωρίς κανένα δισταγμό απέναντι στους πολυσυντροφικούς ανθρώπους και τις οικογένειές τους, που παλεύουν να βρουν την κοινωνική αποδοχή σε έναν δυτικό κόσμο, όπου ακόμη επικρατούν οι μονοκανονικοί μύθοι, που συντηρούν το ταμπού και το στίγμα κατά της πολυσυντροφικότητας, κι εν γένει των συναινετικά “ανοικτών” σχέσεων.
Ιδιαίτερα προβληματική καθίσταται αυτή η σύγκριση, καθώς η Κέζα Λώρη γεννήθηκε στο Μόντρεαλ του Καναδά, που είναι παγκοσμίως γνωστό ως ένας “επίγειος παράδεισος” για την 22χρονη Rachel Ruvinsky, αλλά και μια πλειάδα άλλων πολυσυντροφικών ακτιβιστριών, που μάχονται για τη γυναικεία απελευθέρωση. Δεδομένης της γνώσης που λογικά έχει η Κέζα Λώρη πάνω σε αυτά τα θέματα, ως γυναίκα και μάλιστα γεννημένη σε μια φιλελεύθερη χώρα, η δημοσίευση στο BHmagazino ενός τέτοιου άρθρου, καθιστά την αρθρογράφο άξια ως πιθανή σύμβουλο επικοινωνίας του Ντόναλντ Τραμπ, πάντα με το απαραίτητο “τακτ” απέναντι στην εκλογική πελατεία των Μορμόνων, που επίσης ασκούν την πατριαρχική πολυγαμία, αν και όχι τη σαρία ή την πολυσυντροφικότητα.
Στο παρακάτω εικονίδιο, εμφανίζονται ορισμένα στατιστικά στοιχεία για τον γενικό πληθυσμό των ΗΠΑ, που με βάση το φιλελεύθερο και δή το αθεϊστικό σκεπτικό όλων εκείνων που δικαιολογούν την έμφυλη βία που ήδη ασκείται στις παραλίες της Γαλλίας κατά των μουσουλμάνων γυναικών, προκειμένου να "απελευθερωθούν" από το μπουρκίνι Για το Καλό τους, θα έπρεπε τουλάχιστον να μας προβληματίσουν.
Άλλωστε, ακόμη και η Χίλλαρυ Κλίντον έχει δηλώσει ότι καθοδηγείται από τη Βίβλο, σε μία χώρα όπου η παρεμφερής δήλωση του George Bush του νεότερου: "God told me to end the tyranny in Iraq", οδήγησε στον πιο αιματηρό Ιερό πόλεμο στη μεταπολεμική περίοδο, αν εξαιρέσουμε τη σφαγή στη Σρεμπρένιτσα, την οποία τα ελληνικά τάγματα εφόδου μάτωσαν, στην προσπάθειά τους να υπηρετήσουν τη «λευκή φυλή και την Ορθοδοξία ενάντια σε Τούρκους και Εβραίους».
Όταν στην ίδια χώρα, βρίσκουν απήχηση τα κηρύγματα μίσους του Τραμπ, με θύμα καθε διαφορετική γυναίκα, όταν οι Ρεπουμπλικανοί πολιτικοί προσπαθούν να μπλοκάρουν την πρόσβαση των τρανς ανθρώπων ακόμη και στις υπηρεσίες υγείας, και την ασφάλιση, τότε το να συνηγορεί κανείς στη συστημική βία κατά των μουσουλμάνων γυναικών, τον καθιστά συνένοχο για τη μόνιμη κατάσταση εκτάκτου ανάγκης / εξαίρεσης, που θέτει εν αμφιβόλω όλα τα δικαιώματα στο δυτικό κόσμο, μεταξύ των οποίων κι εκείνα των πολυσυντροφικών ατόμων και των θυμάτων της αναπηροφοβίας ή/και των ληπτών υπηρεσιών ψυχικής υγείας, των ληπτών παράνομων ή ακόμη και νόμιμων ψυχοτρόπων ουσιών, κλπ.
Η σιωπή όχι μόνο δεν είναι χρυσός, αλλά πολιτικά συνιστά ένα μέγιστο έγκλημα, κι όσοι εγκληματικά σιωπούν, ενώ "νίπτουν τας χείρας τους", δεν μπορούν να τα ξεπλύνουν από το αίμα και τα δάκρυα των αθώων θυμάτων! Ειδικότερα ως προς το θέμα της θέσης της γυναίκας στις πολυσυντροφικές σχέσεις, οι πολυσυντροφικές σχέσεις μεταξύ γυναικών, όχι μόνο "γίνεται", σύμφωνα και με την Ψυχολόγο, Εύα Σπίνου, αλλά η αλήθεια είναι ότι η πολυσυντροφικότητα είναι ένας προνομιακός χώρος για τους σημερινούς αγώνες των νεαρών ή απλώς των ανοιχτόμυαλων φεμινιστριών!
Ακόμη κι αν μια γυναίκα είναι ετεροφυλόφιλη, μπορεί να αποτελέσει μέρος μιάς πολυσυντροφικής σχέσης, χωρίς να έχει σεξουαλικές σχέσεις με καμία άλλη γυναίκα, ενώ είναι επίσης βέβαιο ότι μπορεί αυτή η σχέση να είναι ειλικρινής και καθόλου υποτιμητική για εκείνη.
Αντίθετα, η συντριπτική πλειονότητα των μονογαμικών, στην ουσία μονοκανονικών, σχέσεων στα ετερόφυλα ζεύγη είναι θεμελιωμένη πάνω στα ακόλουθα:
- Στην πατριαρχική εξουσία
- Στο ψέμα και την υποκρισία
- Στην "κανονικοποίηση" της ζηλοφθονίας και της έμφυλης βίας, ως δείγμα Αγάπης
- Στην ιδιοκτησία του ανδρός πάνω στο σώμα της γυναίκας (του)
- Στις αυξημένες ευθύνες της γυναίκας για οτιδήποτε πάει "στραβά", ακόμη κι αν ο άνδρας απλά "έχει νεύρα", και άρα σε κάτι θα φταίει η γυναίκα (του)
- Στην αυτοδίκαιη υποχρέωσή της για το λεγόμενο Emotional Labour, προς τον άνδρα με τον οποίο σχετίζεται, ακόμη κι όταν αυτό συνεπάγεται τη δική της ψυχική εξουθένωση!
Όσο κι αν πασχίζουν δολίως κάποιες Ισλαμοβικές White FEMEN/ίστριες στη χώρα μας να ταυτίσουν την πατριαρχική πολυγαμία με την πολυσυντροφικότητα, η αλήθεια είναι ότι οι γυναίκες σήμερα μπορούν να είναι πολυσυντροφικές, χωρίς να ασκούν την πατριαρχική πολυγαμία των μορμόνων, ή πολύ περισσότερο τη Σαρία!
Είτε είμαστε μονογαμικά άτομα, αλλά θέλουμε να υποστηρίξουμε τα πολυσυντροφικά, είτε είμαστε πολυσυντροφικοί/ές οι ίδιοι/ες και προσπαθούμε να αποδεχθούμε την πολυσυντροφικότητά μας, ή να απαντήσουμε στην πολυφοβική προπαγάνδα, η αποδοχή της πολυσυντροφικότητας απαιτεί να αμφισβητήσουμε πρωτίστως τους μονοκανονικούς μύθους, με τους οποίους γαλουχηθήκαμε εξ απαλών ονύχων!